उत्पादन

सिवनी अँकर

खेळाडूंमध्ये सर्वात सामान्य दुखापतींपैकी एक म्हणजे अस्थिबंधन, कंडरा आणि/किंवा इतर मऊ ऊतींचे त्यांच्याशी संबंधित हाडांपासून अंशतः किंवा पूर्णपणे वेगळे होणे. या दुखापती या मऊ ऊतींवर जास्त ताण पडल्यामुळे होतात. या मऊ ऊती वेगळे होण्याच्या गंभीर प्रकरणांमध्ये, या मऊ ऊतींना त्यांच्याशी संबंधित हाडांशी पुन्हा जोडण्यासाठी शस्त्रक्रिया आवश्यक असू शकते. या मऊ ऊतींना हाडांशी जोडण्यासाठी सध्या असंख्य फिक्सेशन उपकरणे उपलब्ध आहेत.

उदाहरणांमध्ये स्टेपल्स, स्क्रू, सिवनी अँकर आणि टॅक्स यांचा समावेश आहे.

सिवनी अँकर फिक्सेशन ही आर्थ्रोस्कोपिक शस्त्रक्रियांमधील सर्वात महत्वाची नवकल्पना आहे. मूळ सिवनी अँकर तीन दशकांपूर्वी विकसित केल्याचे वृत्त आहे. प्राचीन भारतीय प्लास्टिक सर्जन (AD c380-c450) सुश्रुत यांनी अंबाडी, भांग आणि केसांपासून बनवलेल्या सिवनी अँकरचा उल्लेख केला आहे. तेव्हापासून, सिवनी अँकरमध्ये डिझाइन, वापरलेले साहित्य, आकार इत्यादी बाबतीत विविध बदल झाले आहेत. सिवनी अँकर आता पूर्ण जाडीच्या रोटेटर कफ टीअर्सच्या शस्त्रक्रियेच्या दुरुस्तीमध्ये वाढत्या प्रमाणात वापरले जात आहेत कारण ते हाडांना मऊ ऊतींचे प्रभावीपणे स्थिरीकरण करण्यास मदत करते. संभाव्य फायद्यांमध्ये हाडांचे नुकसान कमी करणे समाविष्ट आहे.

सिवनीचे एक टोक मऊ ऊतींना बांधलेले असते आणि दुसरे टोक त्या उपकरणाला बांधलेले असते जे सिवन हाडाला जोडते.

सिवनी अँकर बनलेले असतात:

१. अँकर - शंकूच्या आकाराचे स्क्रूसारखे स्ट्रक्चर्स, जे हाडात घातले जातात आणि धातू किंवा जैवविघटनशील पदार्थांपासून बनलेले असतात.

२. आयलेट - हा अँकरमधील एक लूप आहे जो अँकरला सिवनीला जोडतो.

३. शिवण - ही एक जैवविघटनशील किंवा शोषून न घेणारी सामग्री आहे जी अँकरच्या आयलेटद्वारे अँकरला जोडलेली असते.

सिवनी अँकर विविध डिझाइन, आकार, कॉन्फिगरेशन आणि वापरलेल्या साहित्यात उपलब्ध आहेत. सिवनी अँकरचे दोन मुख्य प्रकार आहेत:

1. जैव-शोषक टाके

शरीराच्या अनेक आतील ऊतींमध्ये सामान्यतः वापरले जाते. हे टाके दहा दिवस ते चार आठवड्यांत ऊतींमध्ये मोडतात. जखमा लवकर बऱ्या होतात आणि त्यामुळे शरीरात परदेशी पदार्थ शिल्लक राहण्याची आवश्यकता नसते अशा प्रकरणांमध्ये हे वापरले जातात. शोषण्यायोग्य टाके अँकर हे पसंतीचे फिक्सेशन उपकरण आहेत कारण त्यामुळे शस्त्रक्रियेनंतर गुंतागुंत होण्याची शक्यता कमी असते.

क्रीडा औषधांमध्ये विविध प्रक्रियांसाठी बायोडिग्रेडेबल सिवनी अँकरचा वापर आता वाढत्या प्रमाणात केला जात आहे.

2. शोषून न घेणारे टाके

काही प्रकरणांमध्ये असे आढळते की, शोषून न घेता येणारे टाके अधिक योग्य असतात. या प्रकारच्या टाके शरीराद्वारे चयापचयित होत नाहीत. हृदय आणि रक्तवाहिन्यांसारख्या प्रकरणांमध्ये ज्यांना बरे होण्यासाठी जास्त वेळ लागतो, अशा प्रकरणांमध्ये शोषून न घेता येणारे टाके वापरणे योग्य आहे. तथापि, खांद्याच्या शस्त्रक्रियेमध्ये, बहुतेक वेळा शोषून न घेता येणारे टाके हे पसंतीचे असतात कारण इम्प्लांट डिस्लॉजमेंटच्या बाबतीत शोषून न घेता येणारे टाके नारळ स्क्रॅपर इफेक्ट निर्माण करण्याची शक्यता असते ज्यामुळे हाडांवर स्क्रॅपर इफेक्टमुळे गंभीर संधिवात बदल होऊ शकतात. धातू, प्लास्टिक प्रकारचे टाके अँकर या प्रकारचे असतात.

ऑर्थोपेडिक सर्जनसाठी सिवनी अँकर हे एक अमूल्य साधन बनले आहे.