Neiegkeeten

All Dag schaffen mir a schaffen. Mir fille eis midd a heiansdo fille mir eis duercherneen iwwer d'Liewen. Dofir hu mir hei e puer schéin Artikelen aus dem Internet zesummegestallt, fir se mat Iech ze deelen.

Artikel 1. Gräift den Dag no a liewt an der Géigewaart

Sidd Dir een, deen déi folgend Ausdréck dacks seet? „An enger Minutt“, „Ech maachen et spéider“ oder „Ech maachen et muer“.

Wann jo, da läscht se w.e.g. direkt aus Ärem Vokabulär a genéisst den Dag! Firwat? Well mir wëssen ni, wéi vill Zäit mir nach hunn - an et ass wichteg, datt mir all eenzelt Stéck dovunner notzen!

Är Kanner sinn nëmme fir ee Moment Puppelcher a jonk! Maacht Fotoen! Maacht Videoen! Gitt op de Buedem a spillt mat hinnen! Vermeit et, "Nee", "Soubal ech fäerdeg sinn" oder aner Verspéidungen ze soen.

Sidd e gudde Frënd! Maacht Visiten! Rufft un! Schéckt Kaarten! Bitt Hëllef un! A loosst Är Frënn wëssen, wéi vill si Iech bedeiten!

Sidd dee beschte Jong oder d'beschte Duechter, deen Dir kënnt! Genau wéi mat Äre Frënn - kontaktéiert se sou oft wéi méiglech! Loosst Är Elteren wëssen, wéi vill Dir se gär hutt!

Sidd e gudden Hausdéierbesëtzer! Vergewëssert Iech, datt Dir hinnen vill Opmierksamkeet gitt a vill Léift weist!

An zu gudder Lescht – loosst d'Negativitéit lass! Verschwënnt keng Sekonn mat haassvollen oder negativen Gefiller! Loosst alles lass a liewt am Moment – ​​net fir d'Vergaangenheet! Vergewëssert Iech, datt Dir all Sekonn liewt, wéi wann et Är lescht wier!

Artikel 2. Sonnenënnergang

Mir haten e bemierkenswäerte Sonnenënnergang am leschte November.

Ech war op enger Wiss spazéieren, der Quell vun engem klenge Baach, wéi d'Sonn, kuerz virum Ënnergang, no engem kale groe Dag, eng kloer Schicht um Horizont erreecht huet. Dat mëllst an hellst Owendsliicht ass op dat dréchent Gras gefall, op d'Äscht vun de Beem um géigeniwwerleiende Horizont an op d'Blieder vun den Eechen um Hang, während eis Schied sech laang iwwer d'Wiss no Osten ausgestreckt hunn, wéi wann mir nëmme Stécker an hire Strale wieren. Et war sou e schéine Bild, deen mir eis e Moment virdrun net virstelle konnten, an d'Loft war sou waarm a roueg, datt näischt gebraucht gouf, fir aus där Wiss e Paradäis ze maachen.

D'Sonn ass op där zréckgezunnener Wiss ënnergaangen, wou kee Haus ze gesinn war, mat all der Herrlechkeet a Pracht, déi se de Stied geschenkt huet, wéi se nach ni virdru ënnergaangen ass. Et war nëmmen een eenzege Sumpfhaube, deem seng Flilleke vum gëllene Liicht vergolde goufen. En Einsiedler huet vu senger Kabinn gekuckt, an e klenge schwaarz-aderleche Baach huet sech duerch de Sumpf geschlängelt. Wéi mir an deem puren a brillante Liicht gaange sinn, dat dat verwëllt Gras a Blieder vergolde huet, hunn ech geduecht, ech wier nach ni an esou enger gëllener Iwwerschwemmung gebad ginn, an et géif och ni méi sou sinn.

Also, meng Frënn, genéisst all Dag!