προϊόν

ΑΓΚΥΡΕΣ ΡΑΜΜΑΤΩΝ

Ένας από τους πιο συνηθισμένους τραυματισμούς μεταξύ των αθλητών είναι η μερική ή ολική αποκόλληση συνδέσμων, τενόντων ή/και άλλων μαλακών ιστών από τα οστά που τους συνοδεύουν. Αυτοί οι τραυματισμοί συμβαίνουν ως αποτέλεσμα της υπερβολικής καταπόνησης που ασκείται σε αυτούς τους μαλακούς ιστούς. Σε σοβαρές περιπτώσεις αποκόλλησης αυτών των μαλακών ιστών, μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση για την επανασύνδεση αυτών των μαλακών ιστών στα οστά που τους συνοδεύουν. Πολυάριθμες συσκευές στερέωσης είναι διαθέσιμες σήμερα για τη στερέωση αυτών των μαλακών ιστών στα οστά.

Παραδείγματα περιλαμβάνουν συνδετήρες, βίδες, άγκυρες ραμμάτων και καρφίτσες.

Η στερέωση με άγκυρα ραμμάτων είναι μια από τις πιο σημαντικές καινοτομίες στις αρθροσκοπικές χειρουργικές επεμβάσεις. Η αρχική άγκυρα ράμματος αναφέρεται ότι αναπτύχθηκε πριν από τρεις δεκαετίες. Υπάρχει αναφορά για άγκυρες ραμμάτων κατασκευασμένες από λινάρι, κάνναβη και τρίχες από τον Sushruta, τον αρχαίο Ινδό πλαστικό χειρουργό (περίπου 380-450 μ.Χ.). Έκτοτε, οι άγκυρες ραμμάτων έχουν υποστεί μια ποικιλία τροποποιήσεων όσον αφορά το σχεδιασμό, το υλικό που χρησιμοποιείται, το μέγεθος κ.λπ. Οι άγκυρες ραμμάτων χρησιμοποιούνται πλέον όλο και περισσότερο στη χειρουργική αποκατάσταση ρήξεων πλήρους πάχους του στροφικού μανικετίου, καθώς βοηθούν στην αποτελεσματική στερέωση των μαλακών ιστών στο οστό. Τα πιθανά οφέλη περιλαμβάνουν τη μειωμένη οστική βλάβη.

Το ένα άκρο του ράμματος είναι δεμένο στον μαλακό ιστό και το άλλο άκρο στη συσκευή που αγκυρώνει το ράμμα στο οστό.

Οι άγκυρες ραμμάτων αποτελούνται από:

1. Η άγκυρα – κωνικές δομές σαν βίδα, οι οποίες εισάγονται στο οστό και είναι κατασκευασμένες από μέταλλο ή βιοδιασπώμενο υλικό.

2. Η θηλιά – Πρόκειται για μια θηλιά στην άγκυρα που συνδέει την άγκυρα με το ράμμα.

3. Το ράμμα – Πρόκειται για ένα βιοδιασπώμενο ή μη απορροφήσιμο υλικό που προσαρτάται στην άγκυρα μέσω της θηλιάς της άγκυρας.

Οι άγκυρες ραμμάτων διατίθενται σε διάφορα σχέδια, μεγέθη, διαμορφώσεις και υλικά που χρησιμοποιούνται. Δύο κύριοι τύποι αγκυρίων ραμμάτων είναι:

1. Βιοαπορροφήσιμα ράμματα

Χρησιμοποιούνται γενικά σε πολλούς από τους εσωτερικούς ιστούς του σώματος. Αυτά τα ράμματα διασπώνται σε ιστό σε δέκα ημέρες έως τέσσερις εβδομάδες. Χρησιμοποιούνται σε περιπτώσεις όπου το τραύμα επουλώνεται γρήγορα και έτσι δεν υπάρχει ανάγκη για ξένο υλικό που έχει απομείνει στο σώμα. Τα απορροφήσιμα άγκυρα ραμμάτων είναι οι προτιμώμενες συσκευές στερέωσης, καθώς έχουν τις λιγότερες πιθανότητες να προκαλέσουν μετεγχειρητικές επιπλοκές.

Οι βιοδιασπώμενες άγκυρες ραμμάτων χρησιμοποιούνται πλέον όλο και περισσότερο για διάφορες διαδικασίες στην αθλητιατρική.

2. Μη απορροφήσιμα ράμματα

Υπάρχουν λίγες περιπτώσεις όπου τα μη απορροφήσιμα ράμματα είναι πιο κατάλληλα. Αυτού του είδους τα ράμματα δεν μεταβολίζονται από τον οργανισμό. Σε περιπτώσεις όπως η καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία που χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να επουλωθούν, η χρήση μη απορροφήσιμων ραμμάτων είναι κατάλληλη. Ωστόσο, στις χειρουργικές επεμβάσεις ώμου, τις περισσότερες φορές προτιμώνται τα απορροφήσιμα ράμματα, καθώς τα μη απορροφήσιμα έχουν την πιθανότητα να προκαλέσουν φαινόμενο ξύστρας καρύδας σε περίπτωση μετατόπισης του εμφυτεύματος, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές αρθριτικές αλλοιώσεις λόγω της επίδρασης ξύστρας στο οστό. Αυτού του τύπου υπάρχουν μεταλλικά, πλαστικά ράμματα.

Οι άγκυρες ραμμάτων έχουν γίνει ένα ανεκτίμητο εργαλείο για τους ορθοπεδικούς χειρουργούς.